Kategoria: Parafia

W katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem dnia 10.04.2010r. zginęło 96 osób. Wśród nich było klika osób pochodzących lub związanych z Lubelszczyzną. Wszyscy zainteresowani na pewno wiedzą, że w tym wypadku poniósł śmierć Ks. Jan Osiński pochodzący z Michowa. To bardzo blisko nas, dlatego jest to nasz obowiązek aby tym bardziej wesprzeć rodzinę zmarłego w tych trudnych chwilach. Wystarczy pamiętać o nich w modlitwie.

Ukończyłem to samo liceum w Michowie, kilka razy na pewno go widziałem. Szkoda, że dzisiaj poznaję Go w tak tragicznym momencie.

W poniedziałek 19.04.2010r. w Warszawie w Katedrze Polowej Wojska Polskiego odbędzie się msza św. Ksiądz Jan Osiński  zostanie pochowany w krypcie kaplicy lotników. Spocznie obok biskupa polowego księdza Tadeusza Płoskiego.

Ks. Jan Osiński, był na pokładzie samolotu, który rozbił się 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku. Jeszcze w Poniedziałek Wielkanocny odprawiał mszę świętą w kościele parafialnym w Michowie.

Ks. ppłk Jan Osiński był kapłanem Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.  Wraz z Biskupem Polowym Wojska Polskiego gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusz Płoskim  wyleciał prezydenckim samolotem na uroczystości katyńskie.

Ks. Jan urodził się w Michowie, tu skończył szkołę średnią. Święcenia kapłańskie przyjął w maju 2001 roku. Najpierw przez trzy lata pełnił posługę w Dęblinie. Od kilku lat pełnił  obowiązki Wicekanclerza Kurii Polowej Wojska Polskiego i Sekretarza Biskupa Polowego WP. Był  Naczelnym Kapelanem Straży Ochrony Kolei i Kapelanem Komendy Głównej Straży Ochrony Kolei w Warszawie. Pełnił także funkcję wikariusza Parafii Katedry Polowej Wojska Polskiego i kapelana 1. Bazy Lotniczej w Warszawie. Był też korespondentem Ordynariatu Polowego WP dla Radia Watykańskiego.

Ks. Jan przez cały czas był blisko związany z Michowem. W miejscowym kościele odprawiał Msze Święte. Uczestniczył w organizowaniu uroczystości odsłonięcia pomnika ofiar II Wojny Światowej, które za kilkanaście dni mają się odbyć w Michowie.

Życiorys:

Ksiądz Jan OSIŃSKI urodził się 24 marca 1975 roku w Michowie jako jedno z trojga dzieci Henryka i Stanisławy z domu Rączka.
17 sierpnia 1975 roku został ochrzczony w parafii rzymskokatolickiej pw. Wniebowzięcia NMP w Michowie otrzymując imiona Jan Kazimierz. W 1984 roku przystąpił do I Komunii św., a w 1989 roku z rąk Biskupa Ryszarda Karpińskiego otrzymał Sakrament Bierzmowania.
W latach 1990-1994 roku był uczniem Liceum Ogólnokształcącego w Michowie, które ukończył składając egzamin maturalny.

W 1994 roku rozpoczyna studia wyższe w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie na Wydziale Elektroniki. Po pierwszym roku studiów, po głębokim przemyśleniu, rezygnuje z dalszych studiów na tej uczelni i – jak sam mówił kierowany głosem serca i formacją duchową jaką otrzymał w domu rodzinnym – prosi o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego Świętego Jana Chrzciciela w Warszawie z zamiarem wstąpienia do służby wojskowej jako kapelan w Ordynariacie Polowym Wojska Polskiego.

W maju 2000 roku otrzymuje święcenia diakonatu. Święcenia kapłańskie z rąk Biskupa Polowego Sławoja Leszka Głódzia przyjmuje 27 maja 2001 roku w Katedrze Polowej w Warszawie. Zostaje wtedy mianowany na stopień podporucznika.
Po święceniach zostaje skierowany dekretem nominacyjnym do pracy duszpasterskiej jako wikariusz Parafii Wojskowej w Dęblinie i kapelan 1 Ośrodka Szkolenia Lotniczego. W 2003 roku mianowany porucznikiem. Powierzone funkcje sprawuje do czerwca 2004 r.

15 czerwca 2004 roku Biskup Polowy Sławoj Leszek Głódź mianuje go wikariuszem Parafii Katedry Polowej w Warszawie, a także sekretarzem Biskupa Polowego. Otrzymuje stopień kapitana Wojska Polskiego. Od 15 listopada 2004 roku pełni urząd osobistego sekretarza Biskupa Polowego Tadeusza Płoskiego. Sprawuje także funkcję Korespondenta Ordynariatu Polowego WP dla Radia Watykańskiego, a od 21 listopada 2005 roku – kapelana Wojskowego Wymiaru Sprawiedliwości.

W pracy cechuje go wielka aktywność. Powierzone zadania wykonuje odpowiedzialnie i z zaangażowaniem. W 2005 roku jest awansowany do stopnia majora, a w 2006 – na stopień podpułkownika.
Od 2007 roku Biskup Polowy Tadeusz Płoski powierza mu sprawowanie też innych odpowiedzialnych urzędów: Wicekanclerza Kurii Polowej Wojska Polskiego i Kapelana 1. Bazy Lotniczej w Warszawie, a także Naczelnego Kapelana Straży Ochrony Kolei oraz Kapelana Komendy Głównej Straży Ochrony Kolei w Warszawie.

Wywiązując się z nałożonych obowiązków, pełen energii i inicjatywy kontynuuje naukę i zgłębianie wiedzy. W 2008 roku ukończył Wydział Prawa Kanonicznego w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji tego Uniwersytetu z zakresu prawa.

Bierze czynny udział w zainaugurowanym 28 października 2009 roku Synodzie Ordynariatu Polowego w Polsce – powołany przez Biskupa Polowego Tadeusza Płoskiego w skład Komisji Głównej Synodu jako zastępca Sekretarza Generalnego Synodu. Jest także mianowany  zastępcą Sekretarza Generalnego Synodu w Sekretariacie Synodu Ordynariatu Polowego w Polsce.

Został odznaczony:
w 2005 roku – Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju
w 2008 roku – Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
w 2009 roku – Lotniczym Krzyżem Zasługi
w 2010 roku-– Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju

info: michow.lubelskie.pl

Wpisany przez Administrator | 18 kwietnia 2010

Historia naszej parafii sięga do początków osadnictwa na tym terenie, a więc do schyłku wieku XV.
Poznaj fakty i legendy związane z powstaniem i rozwojem naszej parafii. Parafia pod wezwaniem Trójcy Świętej liczy sobie już ponad 500 lat. Historia długa, artykuł krótki, więc warto przeczytać. Parafia Rzymskokatolicka pod wezwaniem Trójcy Świętej w Jeziorzanach należy do Diecezji Siedleckiej, Dekanat Adamowski.
Parafia Trójcy Świętej w Jeziorzanach istnieje od XVI. Dokładna data założenia nie nie jest znana. Brak konkretnej daty prawdopodobnie związane jest z faktem, że w XVI i początkiem XVII wieku miejscowość Jeziorzany (dawniej Łysobyki) były związane z rodziną Zbąskich, którzy byli kalwinami. Nasz kościół podobnie jak w Kocku, Kurowie Zbąscy zamienili w zbory kalwińskie.Z budynku ówczesnego kościoła wyniesiono ołtarz i obraz namalowany przez nieznanego artystę. Kazano je wyrzucić. Legenda głosi, że obraz ów został znaleziony przez chłopa z Przytoczna i podarowany do kaplicy w Woli Gułowskiej.
„Oto wpis na stronie Klasztoru oo.Karmelitów z Woli Gułowskiej”…kliknij

Dla opieki nad coraz bardziej słynącym wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem Jezus, właściciele Woli wybudowali barokową świątynię, która obecnie możemy podziwiać. Miasto i kościół przez 80 lat pozostawały w rękach wspomnianego rodu. Zmiany zaszły dopiero, kiedy ówczesny właściciel Łysobyków zawarł umowę z ks.plebanem Janem Zieleniewiczem. Umowa ta oznaczała powrót ówczesnego dziedzica do katolicyzmu i przywrócenia w mieście kościoła katolickiego.

Kolejną ważną datą w historii naszej świątyni to 20 maj 1694roku. W tym dniu została ona konsekrowana pod wezwaniem Świętej Trójcy. Aktu tego dokonał Biskup Dionisceński Sufragan i oficjałat krakowski Stanisław Szembek. Kościół, w którym odbyła się wspomniana uroczystość był drewniany, dach kryty słomą.

W 1781 roku dokonano wizytacji parafii. Nadal istniał kościół drewniany, mocno już zrujnowany. Była też drewniana plebania, budynki gospodarcze i szpital. W złym stanie był nie tylko kościół, ale i jego otoczenie. Świątynię otaczał nędzny, drewniany parkan. Obok drewnianego kościoła istniał „kościół murowany w niewiadomym roku zaczęty, dotąd nieukończony”. Tym nieukończonym kościołem był dzisiejszy o nieco innym wyglądzie.

Parafia posiadała także grunty rolne, m.in. pod Krępą, koło Woli Blizockiej. Z czasem grunty parafialne powiększyły się i z początkiem 1866 roku ich powierzchnia wynosiła 99 mórg i 131 prętów. 17 maja 1866 roku znaczna część majątku probostwa na mocy ukazu carskiego została przejęta pod Zarząd Władzy Skarbowej Królestwa Polskiego. Proboszczowi pozostawiono jedynie 9 mórg i 135 prętów. Z budowli przy parafii pozostały kościół, drewniana plebania, obora ze stajnią, dwie stodoły, szpital, dzwonnica, chlewik i spichlerz. Wszystkie budynki znajdowały się w nie najlepszym stanie, gdyż ciężar utrzymania spoczywał głównie na mieszkańcach miasta, którzy nie byli majętni, wręcz ubodzy. W 1859 roku Łysobyki w dużym stopniu strawił pożar, a potem nawiedziła powódź. To wszystko sprawiło, że wsparcie finansowe dla parafii nie mogło być duże.

Mimo rozlicznych trudności proboszczowie starali się zmienić oblicze świątyni. W XIX stuleciu przeprowadzono jej remont. Dobudowano boczne kaplice, sygnaturkę, zmieniono ilość i kształt otworów okiennych. Wewnątrz kościół otrzymał szatę zbliżoną do stylu barokowego. Całość otoczono parkanem murowanym ufundowanym przez mieszkańców Krępy. Remont kościoła zbiegł się z przeniesieniem do Przytoczna cmentarza grzebalnego, który wcześniej był usytuowany w pobliżu kościoła.

Obok kościoła stała drewniana dzwonnica. Na rogu dzisiejszej ulicy Warszawskiej i Babiej stał drewniany szpital, który znajdował się w fatalnym stanie. Pod koniec XIX wieku wybudowano nową plebanię, która obok kościoła w 1896 roku była najbardziej reprezentacyjnym budynkiem w Łysobykach.

W historię naszego kościoła mocno wpisał się ks. Jan Kaźmierczak. To dzięki jego staraniom kościół otrzymał nową szatę. W oknach świątyni pojawiły się witraże, ułożono nowy sufit, zamontowano boczne ołtarze, w 1940 roku zainstalowano nowe organy. Po wojnie wymurowano nową plebanię, a w 1983 roku dzwonnicę.

Wpisany przez Administrator | 30 września 2009